sırtını dönsen de baktığın deniz aynı mavilikte, aynı gökyüzüne doğuyor güneş. kokladığın çiçek, bildiğin gibi işte.
sırtını ne kadar dönersen dön, bu dünyada bir yerlerde, hemen ardında, nefesi nefesine değecek kadar yakınında belki de, oralarda bir yerlerde olduğunun bilincidir varlığını capcanlı tutan. ya da her gördüğün, kokladığın, hissettiğin şeyde ona dair hatıralar.
hayat aynı hayattır... nereye dönersen dön, sen aynı sensin...
